Gmina Niwiska położona jest na płaskowyżu Kolbuszowskim w Mielecko- Kolbuszowsko – Głogowskim Obszarze Chronionego Krajobrazu. Lasy zajmują 46% powierzchni. Niwiska są jedną z największych miejscowości w powiecie kolbuszowskim ,lokowaną w 1565 r. przez Gabriela Krakowskiego. Ówcześni mieszkańcy zajmowali się rolnictwem, pracą w hucie szkła, stolarstwem kołodziejstwem i garncarstwem. Do dziś w tej miejscowości zachowały się resztki parku krajobrazowego (ze starym drzewostanem) w którym umiejscowiony jest secesyjny dwór – ostatniego właściciela Niwisk – dr Jana Hupki (prawnika, posła na sejm galicyjski, członka Naczelnego Komitetu Narodowego, prezesa Polskiego Towarzystwa Emigracyjnego, prezesa rady powiatowej kolbuszowskiej, publicysty).
Dr Jan Antoni Ernest Hupka był ostatnim właścicielem dóbr Niwiska wraz z dworem i resztą zabudowań założenia dworskiego .W 1896 r. wstąpił w związek małżeński. Z inicjatywy jego małżonki nastąpiła wówczas ostatnia rozbudowa dworu. Dr Jan Hupka zwrócił się do Karola Józefa Frycza wybitnego malarza i scenografa, profesora Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie o zaprojektowanie i wykonanie wnętrza swojego dworu w Niwiskach. Karol Frycz, który był wcześniej związany z J.Hupką poprzez wspólną działalność w kabarecie „Zielony Balonik”, przyjął tę ofertę ówczesnego marszałka Sejmu Krajowego we Lwowie i wykonał około 1912 roku zaprojektowane przez siebie wnętrze dworu. e dworze zobaczyć można piękną secesyjną polichromię z 1912 roku autorstwa Karola Józefa Frycza.
Najciekawsze malowidło znajduje się w dawnej jadalni a zarazem największym pomieszczeniu we dworze .Ściany tej sali ozdabiają duże pawie, stąd nazwa „Pod Pawiami”.W pomieszczeniach biblioteki znajdują się dwie sale w których znajdują się zabytkowe polichromie. Jest to sala pod makami i pod wronami. Obecnie dwór ten jest siedzibą Gminnego Ośrodka Kultury i Biblioteki .Obok dworu stoi frontem do niego murowana i parterowa oficyna dworska, wzniesiona na początku XIX wieku. Obecnie mieści się w niej Komisariat Policji.W obrębie dawnego założenia parkowo – dworskiego zwraca jeszcze uwagę pseudogotycki murowany i piętrowy spichlerz dworski z końca XIX wieku.